Muziekverenging De Bazuin bestaat 95 jaar en daarom vragen we de komende weken verschillende (oud-)leden, van alle leeftijden, wat De Bazuin voor hun betekent. Wat zijn hun leukste herinneringen, hun mooiste momenten en wat blijft hen voor altijd bij?
Thom Bos is 12 jaar en speelt hoorn. Als zesjarige is hij begonnen met blokfluit. “Muziek maken is leuk”, zeiden zijn ouders, “ga maar leren blokfluit spelen”.
Na de blokfluitlessen is Thom overgestapt op hoorn. Hij heeft nog steeds les en speelt inmiddels in het leerlingenorkest.
De keuze voor de Bazuin was een logische. Als je wilt leren musiceren, moet je les nemen en de vereniging leek hem leuk.
Thom vindt het heel gezellig bij De Bazuin. “De muzieklessen zijn leuk”, laat hij weten en ook bij het leerlingenorkest heeft hij het reuze naar zijn zin.
Tara Fletcher is 13 jaar en speelt klarinet.
“Ik was 8 toen ik begon met muziek spelen,” vertelt zij. Niet zo gek, want muziek werd haar met de paplepel ingegoten. Haar ouders, Chris en Annemarie, spelen allebei hoorn en haar broer Kieran speelt trompet.
“Vroeger wilde ik heel graag viool spelen”, laat ze weten, “maar ik heb toch voor de klarinet gekozen, omdat dat bij De Bazuin kon”.
Tara speelt momenteel in het leerlingenorkest. In januari heeft zij met goed gevolg het theorie-examen gedaan. “In juni hoop ik mijn praktijkexamen te halen”, zegt ze enthousiast. (Inmiddels is het praktijkexamen ook met goed resultaat behaald. Na de zomervakantie zal Tara ook in het harmonieorkest te horen zijn, red.)
Op de vraag wat De Bazuin voor haar betekent, zegt Tara: “Leuke momenten en veel gezelligheid”.
Marianne van Kasteel is 68 jaar en speelt ca. 27 jaar klarinet. “Muziek is mij niet met de paplepel ingegoten, maar toen ik klein was zong mijn vader bij een mannenkoor in Rotterdam. In het weekend schalden dan ’s morgens het Va Pensiero (het Slavenkoor) uit de opera van Verdi of Chi del Gitano uit Il Trovatore, eveneens van Verdi, door het huis. Wat mijn zussen en ik toen niet echt konden waarderen. Wel kunnen wij alle drie de refreinen nog zo meezingen.”
In groep 6 kregen Marianne de mogelijkheid op school om blokfluitles te nemen. Dat heeft zij met veel plezier gedaan en ook haar jongere zussen en zelfs haar moeder zijn blokfluit gaan spelen. Marianne’s vader speelde altblokfluit. De fluiten gingen zelfs mee op vakantie. “Eigenlijk had ik zelf het liefst piano willen spelen.”
Eenmaal woonachtig in Oud-Beijerland en moeder van drie, gingen de jongens naar de muziekschool en dochter Esther naar De Bazuin, waar zij dwarsfluit speelde. Toen zij in het jeugdorkest ging spelen dacht Marianne: “Dat is leuk, met z’n allen muziek maken!” Van Piet Batenburg kreeg zij de tip dat er in het orkest altijd klarinetten nodig zijn. Zij heeft de stoute schoenen aangetrokken en is op les gegaan.
Nu is zij dus al jaren te vinden op het rijtje van de derde klarinetten. Een aantal jaar geleden is Marianne ook begonnen met djembé spelen. “We spelen in een kleine groep en ik geloof niet dat er iemand is die thuis oefent.” Spelen in een orkest vind Marianne teamsport: “Je probeert met z’n allen mooie muziek te maken en voor mij betekent dat ook thuis oefenen. Nog steeds met veel plezier trouwens.”
Madelon de Leeuw is 29 jaar en woont al enige tijd in Rotterdam.
“Toen ik 7 was, ben ik begonnen met blokfluit spelen”, laat Manon me weten. De keuze voor De Bazuin was simpel, “bijna mijn hele familie speelde bij De Bazuin, dus het was vanzelfsprekend dat ik daar ook zou gaan spelen”, vult ze aan.
Na de blokfluit is Madelon overgestapt naar de klarinet. Niet haar eerste keus, want eigenlijk wilde ze saxofoon spelen, maar daarvoor was een wachtlijst. De klarinet beviel zo goed, dat ze bij dat instrument gebleven is.
Muziek is Madelon met de paplepel ingegoten. Moeder Marion speelt basklarinet en vader Victor trombone. Zus Charlotte is na de blokfluit overgestapt naar de hobo. Niet meer dan logisch dus, dat ook Madelon een muziekinstrument ging bespelen.
Op dit moment speelt Madelon niet meer in een orkest, “maar,” zegt ze “zo nu en dan speel ik nog wel eens wat bladmuziek die ik nog heb van toen ik les had.” Hoewel Madelon niet meer actief is bij De Bazuin, komt ze nog wel graag luisteren naar de concerten. “Met heel veel plezier kijk ik terug op mijn tijd bij de Bazuin,” aldus Madelon. “Het waren jaren waarin ik ontzettend veel heb gelachen, waarin we samen mooie muziek hebben gemaakt en gave concerten hebben gegeven. En die mooie herinneringen koester ik!”
Uit de Bazuingelederen zijn veel professionele muzikanten voortgekomen, waaronder Anno Appelo (64), slagwerker en dirigent.
“Ik zat vroeger thuis overal op te tikken, tot ergernis van de rest van de familie,” vertelt Anno. Reden voor zijn ouders om hem bij de Bazuin aan te melden. Op zijn 7e is hij begonnen als leerling bij de drumband, waar hij les kreeg van Jan van Willigen en Siem Lodder. Toen bleek dat hij wel ambities had, heeft hij later les gehad bij conservatoriumstudent Karel Wolfs.
“Tot aan de zomer ben ik nog actief als slagwerkdocent. Daarnaast ben ik examinator bij examens en jurylid HAFABRA en slagwerk. Ook dirigeer ik nog steeds actief, met name veel als invaller bij verenigingen, vooral tijdens studiedagen en soms als vervanging/interim”, laat hij weten.
Anno heeft alle soorten slagwerk gespeeld, ook piano en een heel klein beetje fluit. Op de vraag hoe Anno het vond om bij De Bazuin te spelen, is hij heel stellig. “Ik vond het destijds echt een belevenis, vooral toen ik – naast de drumband – bij het fanfareorkest mee ging doen. Er zijn toen ook speciaal nieuwe Premier pauken aangeschaft. Dat was toen heel bijzonder. Zo is het vuurtje wel aangestoken.” De korte tijd dat hij fluit speelde, was vooral om een blaasinstrument te ervaren. Dat was nodig voor de hafabra-directiestudie op het Rotterdams Conservatorium.
Van 2000 tot 2005 was Anno dirigent van het harmonieorkest. In 2000 was er het kerstconcert in Gouda met medewerking van de Griffin Singers. Topjaar was echter 2002 toen Anno met De Bazuin het Hoeksche Waard festival won. In de eerste week van datzelfde jaar heeft De Bazuin onder zijn leiding deelgenomen aan een internationaal muziekfestival in Praag. Het orkest won een gouden medaille voor hun uitvoering van het verplichte werk en Anno werd uitgeroepen tot de beste dirigent van het festival.
2004 was een druk jaar voor het orkest met een jubileumzangdienst in de Thomaskerk, een voorjaarsconcert met als thema ‘Pop’ met trompettist en oud-lid Wim Both, een slagwerkfestival en een galaconcert op 27 november. Tijdens dat concert speelde het harmonieorkest het Konzertstück für vier Hörner und Orchester van Robert Schumann. Een bijzondere uitvoering, want de hoornisten die toen de solo speelden, komen allemaal bij De Bazuin vandaan: Jos den Boer, Laurens Otto, Arjan van de Merwe en Martin van de Merwe.
Tijdens de reünie zal Anno als vanouds weer even op de bok plaatsnemen.
Nora Letterman is 74 jaar en speelt al jarenlang slagwerk.
Op 16-jarige leeftijd is zij begonnen bij de majorettes en 5 jaar later maakte ze de overstap naar de drumband.
“Muziek is tot op heden een belangrijk deel van mijn leven,” laat ze weten. Thuis werd veel naar klassieke muziek geluisterd en haar vader speelde orgel. Als vijfjarige ging Nora al met haar vader mee naar orgelconcerten. Vooral die donkere, zware tonen vond zij erg mooi.
Toen De Bazuin een majorettepeloton oprichtte, is Nora daar direct lid van geworden. “Alhoewel ik nog steeds lid ben van De Bazuin speel ik daar geen slagwerk meer,” vertelt zij. De slagwerkgroep is namelijk opgeheven bij gebrek aan leden. “Sindsdien – inmiddels al 10 jaar – speel ik bij zustervereniging Harmonie, die ook in het clubgebouw van De Bazuin repeteert,” aldus Nora.
Verder speelt zij al 15 jaar bij het Seniorenorkest Hoeksche Waard als één van de 4 slagwerkers. Nora speelt voornamelijk pauken, vanwege haar liefde voor donkere, zware klanken. Het seniorenorkest repeteert ook in het Bazuingebouw. “Dat is voor mij dus allemaal lekker vertrouwd,” geeft ze aan.
Nora is bij De Bazuin terechtgekomen via haar neef, Pim de Koning, die bij de drumband speelde. Hij probeerde haar – met succes – over te halen bij de majorettes te komen, omdat daar nog enkele meisjes bij konden. Eigenlijk had zij daar niet zoveel zin in, maar na een keertje kijken, bleek het toch erg leuk te zijn. Na 5 jaar verruilde zij de majorettes voor de drumband, waar zij tientallen jaren gespeeld heeft. Toen De Bazuin stopte met op straat marcheren, werd de drumband omgevormd tot een slagwerkgroep met heel andere slagwerkstukken die stilstaand op podia uitgevoerd werden.
“Hoewel ik dus niet meer actief speel bij De Bazuin, ben ik nog steeds (al bijna 59 jaar!) lid,” zegt Nora. “Ik probeer me op andere manieren verdienstelijk te maken met diverse werkzaamheden, zodat ik toch verbonden blijf met onze prachtige vereniging, waar ik heel trots op ben.”
Betrokken leden, daar is De Bazuin ook trots op, immers: betrokken leden maken de vereniging!
Dit keer geen (oud)Bazuinlid voor het voetlicht, maar een van de dirigenten. Jos van der Sijde heeft bij het harmonieorkest op de bok gestaan van 1989 t/m 2000.
Eén van de hoogtepunten tijdens zijn directieperiode was de viering van Koninginnedag in 1989, waarbij de voltallige Koninklijke familie aanwezig was. De Bazuin heeft het programma de hele dag muzikaal begeleid. Dit bijzondere jaar werd afgesloten met een openlucht play-in en jubileumconcert met medewerking van het Nederlands Koper Kwintet.
Onder de bezielende leiding van Jos heeft De Bazuin een aantal bijzondere concerten gegeven.
- Een optreden in het Openlucht Museum in Arnhem;
- concert in De Doelen met medewerking van Deo Cantemus;
- galaconcert ter viering van het 3.000-jarig bestaan van Jeruzalem;
- optreden in “Space Expo” in Noordwijk;
- concert in Scheveningen in samenwerking met het Opera- en Operettekoor Scheveningen;
- najaarsconcert met medewerking van het Don Kozakkenkoor en de Zuid-Koreaanse klarinettist Jeong-Man Hyunn.;
- kerstconcert in de Laurenskerk in samenwerking met het Rotterdams Jongenskoor.
Ook heeft De Bazuin in 1995 een concert gegeven voor heipaal en harmonieorkest bij het slaan van eerste paal voor het bestuurscentrum in Oud-Beijerland. Daarnaast waren er de “gewone” concerten, met thema’s zoals circus, scheepvaart, sprookjes, ruimtevaart, middeleeuwen, Unicef en Hollandse liedjes.
In 1995 promoveerde De Bazuin naar de vaandelafdeling na deelname aan het NFCM bondsconcours in Hoofddorp. De top van de muzikale ladder werd bereikt in 1996 waar het harmonieorkest bij het FHW festival de 1e prijs behaalde met lof der jury.
Een behoorlijke lijst met bijzondere evenementen. De leden die toen al bij het harmonieorkest speelden kijken hier dan ook met veel plezier op terug. En zij niet alleen. Ook Jos kijkt met plezier terug op die periode. Hij is dan ook samen met zijn vrouw Annemarie aanwezig op 6 juli a.s.
Johan Both is 60 jaar en is bij De Bazuin begonnen met trompet spelen. “Ome Huib bracht een koffer met trompet met de boodschap: komende zaterdag heb jij les,” laat Johan weten. Hij was toen een jaar of 10. Trompet spelen heeft wel de richting van zijn leven bepaald. Hij bespeelt dat instrument inmiddels zo’n vijftig jaar.
De trompet werd al snel ingewisseld voor een bugel en later heeft hij ook tijdelijk nog saxofoon gespeeld. Vervolgens werd een uitstapje gemaakt naar de klarinet, maar dat bleek geen succes.
Na de middelbare school, toen Johan 18 of 19 was, is hij naar Delft gegaan en kreeg daar een ander leven. Hij heeft daar de lerarenopleiding gevolgd. “Ik bleef me wel met muziek maken bezighouden,” laat Johan weten. Hij is gitaar gaan spelen en heeft veel liedjes begeleid. Na de lerarenopleiding volgde de PA. Hij werd toen actief in bandjes, bij de vredesbeweging en werd gevraagd om tijdens een circusvoorstelling mee te doen. “Toen ging er een wereld voor mij open,” aldus Johan “en ben ik muziek gaan maken met een circus.”
Johan werkte veel met kinderen, vond alles wat met muziek te maken heeft leuk en wilde bij een jeugdcircus gaan werken. Dat bestond alleen nog maar in Amsterdam en niet in Rotterdam. Dat was de aanleiding om zelf Circus Rotjeknor op te zetten. Dat is een groot succes geworden en er is nu zelfs een hbo-opleiding voor gekomen. “Doordat mensen muziek maken ontstaan er ook buiten de vereniging initiatieven voor muziek,” legt Johan uit. Begin dit jaar is Johan gestart bij een organisatie met mensen met een verstandelijk beperking om iets met circus te gaan doen. Dat vindt wekelijks plaats in de oude Bijlschool in Oud-Beijerland. Daarnaast speelt Johan in verschillende (dag)orkesten en jazzbandjes waar hij zelfs weer oud-leden uit de begintijd van De Bazuin tegenkomt.
Op de vraag hoe Johan de tijd bij De Bazuin ervaren heeft, laat hij weten dat naast het muziek maken met elkaar er ook een hele hechte leuke vrienden- c.q. familiegroep ontstaat. Met een groep pubers werd een bandje opgericht, het was een vriendenclub. Ondanks het verschil in leeftijd noem je iedereen bij de voornaam. “Het verenigingsleven is een belangrijke succesfactor,” vindt Johan. Hij kijkt ook met plezier terug op onder andere dirigent Henk Heins, de bigband en de brassband met Anno Appelo.
Theo Konijnendijk is bijna 57 jaar en bespeelt al jarenlang de bastuba. Wanneer Theo begonnen is met muziek maken kan hij niet precies vertellen. Het was in ieder geval voordat in 1979 de foto van de 50-jarige vereniging voor het gemeentehuis werd gemaakt. Hij speelde nog niet in het fanfareorkest en stond in de Waterstal, achter het raadhuis. Op de foto is hij dus helaas niet te zien. Terugrekenend komen we uit op 1978. Goed op weg naar 50 jaar trouw Bazuinlid!
“Muziek was mijn belangrijkste hobby”, laat Theo weten. “Ik zat op de Turnkring omdat het moest, maar had niks met sport. Mijn moeder was best muzikaal, maar geen lid van een vereniging.” Met de paplepel ingegoten is muziek dus niet.
Theo speelde in die tijd bugel. Bij de omschakeling naar harmoniebezetting verdween de bugel. Eigenlijk wilde Theo toen contrabas gaan spelen. Daar was op dat moment nog geen geld voor, zodat hij ’tijdelijk’ overstapte naar een esbas. “Toen er een contrabas aangeschaft werd, was er ook een al een muzikant voor, die al basgitaar speelde. Ik ben op de esbas blijven hangen en uiteindelijk besbas gaan spelen”, aldus Theo.
Theo is bij De Bazuin terechtgekomen via Leen van den Berg. Voor zover hij zich kan herinneren heeft Leen zijn vader eens aangesproken, zo van: “Is ‘de muziek’ iets voor je kinderen?” Zij zijn toen bij Leen op bezoek geweest op de Zinkweg. Er werd een praatje gemaakt en er werd snel besloten: Theo wordt lid. Op zaterdag kreeg Theo les van Alex Zwijgers en doordeweeks bijles in het onderhuis bij pa Van den Berg of van Rob. Die is een paar jaar ouder en speelde ook bugel.
“Ik heb altijd met veel plezier muziek gemaakt”, vertelt Theo me. “Eerst in het jeugdorkest, met Adrie van de Merwe. Later in de fanfare en na de omschakeling naar harmonie met Henk Heins.” Theo speelde ook een tijdje bugel en later esbas in de Brassband Hoeksche Waard. “Als ik mijn zin had doorgezet was ik misschien muzikant geworden, maar mijn vader heeft dat afgeraden. ‘Dan ben je altijd aan het werk als anderen een avond uit zijn’, zei hij. Dus ben ik amateur gebleven.”
Theo geniet nog steeds van het musiceren. “Hoewel het voor een deel ook gewoonte is, blijft het ontzettend inspirerend om met zo’n groep muziek te maken, een mooie prestatie neer te zetten en mensen te laten genieten.”
Ilse van Doornik is 40 jaar en heeft jarenlang klarinet gespeeld bij De Bazuin. Op de leeftijd van 8 jaar is zij begonnen met blokfluit spelen om een jaar later te starten met klarinetles.
Thuis was Ilse de enige die muziek maakte. “Mijn ouders stimuleerden het muziek maken wel, maar het is niet dat ik uit een heel muzikaal gezin kom,” aldus Ilse.
Via haar buurmeisjes is zij in aanraking gekomen met muziekles. “Ik kan mij herinneren dat ik geen geluid kreeg uit een dwarsfluit maar wel uit een klarinet,” vertelt zij lachend. Dus zo heeft zij een keuze gemaakt.
Ilse heeft ruim 20 jaar met plezier klarinet gespeeld, maar de combinatie met werk en gezin vond zij moeilijk en heeft haar – met pijn in het hart – doen besluiten te stoppen met musiceren. “Maar,” laat ze weten, “binnenkort start mijn oudste zoon met drumles bij de SKVR in Rotterdam. Daar word ik heel enthousiast van en ik hoop van harte dat hij het leuk gaat vinden.”
Ilse kijkt met heel veel plezier terug op haar tijd bij de Bazuin. Zowel op het muzikale als het sociale vlak. “Ik heb les gehad van fijne en enthousiaste docenten. Zij hebben echt gezorgd voor een goede muzikale basis waarmee ik al mijn diploma’s heb gehaald en daardoor deel kon nemen aan solistenconcoursen,” vertelt zij enthousiast. Het musiceren werd voor haar nog leuker toen zij mee mocht spelen met het leerlingenorkest en later met het harmonieorkest. “Concerten waar ik goede herinneringen aan heb zijn in Praag, Parijs en het havenconcert,” (Promsconcert t.g.v. 450 jaar Oud-Beijerland, red) aldus Ilse. Natuurlijk zijn er nog veel meer concerten geweest die echt fantastisch waren. De periode met Frank Adams als dirigent vond Ilse echt een hoogtepunt. “Het was een leuke periode waarin we mooie, professionele concerten hebben gegeven,” laat zij weten.
Ook op het sociale vlak heeft Ilse een leuke tijd gehad bij de Bazuin. Zij heeft zich er ontwikkeld van een klein meisje tot een volwassen vrouw. “Ik heb veel lol gehad, een bijdrage geleverd aan de leerlingencommissie samen met Petra van Prooijen, feestjes gevierd en vriendschappen gemaakt. Ik gun iedereen zo’n fijne club en muzikale tijd!”
Lianne Brussaard is 22 jaar en druk met haar studie. Zij studeert scheikunde aan de Universiteit Leiden en is bezig met haar master.Lianne speelt sinds oktober 2020 klarinet bij De Bazuin, nu dus bijna 3,5 jaar.
Toen zij nog een klein meisje was, hebben haar ouders haar gelijk op blokfluitles gezet. Immers: muziekles hoort gewoon bij je opvoeding! Liannes vader speelde ook orgel.
Tot haar middelbareschooltijd hebben vader en dochter dan ook samen orgel gespeeld.
De middelbareschooltijd was een muzikaal vacuüm, tot aan de coronatijd. Net als veel jongeren verveelde Lianne zich ook in die periode. Voor haar een reden om iets nieuws op te pakken en dat werd de klarinet. Zij is toen begonnen met klarinetles bij De Bazuin.
“De Bazuin kende ik al,” laat Lianne weten. Haar zusje heeft er vroeger trompetles gehad en ook Marit (vriendin en ook lid van De Bazuin, red.) vertelde haar enthousiast over De Bazuin. “Ik vind het heel leuk om samen muziek te maken met een leuke en gezellige groep,” vertelt Lianne, “dus ik geniet eigenlijk van elke repetitie.” Zij laat weten blij te zijn met haar goede keuze om weer te beginnen met het bespelen van een instrument.
Cora van Gameren is 52 jaar en is rond haar 10e jaar begonnen met musiceren.
“Ik ben begonnen met de klarinet,” aldus Cora. Zij is er aantal jaar tussenuit geweest en vervolgens geswitcht naar baritonsaxofoon. Een instrument dat ze met plezier nog een aantal jaar heeft gespeeld.
De muziek is haar met de paplepel ingegoten. Cora is namelijk lid van de familie Van de Merwe en zoals menigeen weet, is of was bijna de hele familie lid van De Bazuin. Het was dan ook een uitgemaakte zaak dat Cora bij De Bazuin ging spelen.
“Ik heb het altijd wel naar mijn zin gehad bij De Bazuin, zowel bij het jeugdorkest als bij het grote orkest,” vertelt Cora. Er zijn wel een paar Bazuin-evenementen waar zij met heel veel plezier aan terugdenkt. Allereerst de weekenden naar Ockenburg, die vond zij echt fantastisch. “Alleen aan het einde had ik geen lippen meer over,” memoreert zij. Ook de reis naar Spanje en de optredens daar blijven een mooie herinnering. “Over het algemeen kijk ik dan ook met een goed gevoel terug op mijn tijd bij De Bazuin,” aldus Cora.
Wim van Dam is het oudste lid van onze vereniging en is op 14 februari (Valentijsdag) 93 jaar geworden. In het gezin van 5 kinderen was Wim de eerste die interesse toonde in muziek. Zijn vader kocht eind jaren dertig een orgeltje met 2 registers. Daarop ging hij met behulp van cijferakkoorden wat spelen. Later kreeg hij orgelles en vervolgens pianoles en later ook nog accordeon. Op 14-jarige leeftijd is hij bij De Bazuin gaan spelen. Wim is begonnen op sopraansaxofoon, heeft daarna korte tijd tenorsaxofoon gespeeld en is geëindigd op de baritonsax.
Naast De Bazuin was er in Oud-Beijerland ook nog muziekvereniging De Harmonie. De keuze voor De Bazuin was snel gemaakt: na de oorlog vonden de repetities plaats bij Wim in de straat, in de christelijke kleuterschool, nu rouwcentrum Moree. Wim speelde dus 4 instrumenten, maar als kleine jongen kon hij niet met een baritonsax marcheren. Dan sloeg hij de grote trom, bekkens en/of de paukentrom bij de drumband.
Inmiddels speelt Wim niet meer in het orkest. Hij is echter nog wel regelmatig achter de bar te vinden. Hij voelt zich dan ook nog 100% betrokken bij de vereniging, omdat die in feite zijn levensloop heeft bepaald. Nadat hij gestopt is met musiceren heeft hij wat PR gedaan, onder andere persberichten en hij is medeoprichter van de Club van 50.
Op de vraag wat De Bazuin hem gebracht heeft, laat Wim weten dat De Bazuin zijn leven heeft bepaald of beter gezegd; hij heeft het grootste deel van zijn leven aan De Bazuin gewijd. Als gevolg van zijn bestuursfunctie werd hij bestuurslid van de Federatie van Muziekvereniging Hoeksche Waard, bestuurslid van de Christelijke Bond van Muziekverenigingen in Oost- en West Nederland, Lid van de Culturele Raad van Zuid Holland, Staflid van American Music Abroad en secretaris van de Stichting Vrienden van de Marinierskapel. Wim was (en is) een druk baasje. Hij laat weten gedurende zijn lidmaatschap talloze hoogtepunten meegemaakt te hebben. Twee absolute hoogtepunten springen er echter uit: de organisatie van de concerttournee naar Canada in 1972 en de ontmoeting met de koninklijke familie tijdens het bezoek aan Oud-Beijerland (1989), waarbij hij de bloemen mocht overhandigen aan Prinses Margriet.